Eindelijk warm

Eind januari kocht ik wol, weten jullie nog wel. Die perfect bij mijn zelfgemaakte winterjas paste. Want ik wou een sjaal, voor bij de jas.

Ik begon vol goede moed, merkte dat die nieuwe steek die ik uitprobeerde wel erg lang duurde, maar breide door. En toen werd het lente en de brei werd verstopt. 

Zoals dat gaat werd het ook weer kouder en daar was mijn breiwerk weer. Met, hoera, dit als resultaat (en ja, moesten jullie twijfelen als jullie mijn gezicht op die foto zien, ik heb een verkoudheid).

Het is een lus, die twee keer rond mijn nek gaat (of een keer rond mijn hoofd en een keer rond mijn nek), in bijensteek, honingraatsteek of iets dergelijks. Een uitleg volgt. Ik heb me namelijk dit weekend door een vijfjarig meisje laten overtuigen er voor haar ook één te breien. 

Nu alleen nog een bijpassende winterjas vinden, die van vorig jaar begint op te wollen.